Καταστροφές (καρστ)
Το νερό είναι ένα φυσικό στοιχείο, το οποίο έχει μηχανική και χημική δράση.
Ο βαθμός που θα επηρεάσει κάποια από αυτές τις δράσεις ή και οι δύο μαζί εξαρτάται από κάποιους παράγοντες.
Έτσι, θα έχουμε διαφορετικά αποτελέσματα για παράδειγμα σε μια πεδιάδα με έντονη βλάστηση και σε μια στείρα περιοχή.
Από μηχανικής απόψεως, το νερό ανάλογα με την ταχύτητα και τον όγκο που έχει σε ένα συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, μπορεί μεταφέρει και να μετακινήσει μεγάλους όγκους υλικών και να καλύψει – καταστρέψει περιοχές.
Από χημικής απόψεως, το νερό μπορεί και πάλι να προκαλέσει μεγάλες αλλαγές και καταστροφές όμως σε κανονικές συνθήκες, ο βαθμός της αποσάθρωσης είναι μικρός και οι επιπτώσεις της χρειάζονται πολύ χρόνο για να γίνουν αντιληπτές.
Η Γη με το που σχηματίστηκε ξεκίνησε και να διαβρώνεται* και αυτό το φαινόμενο δεν θα σταματήσει ποτέ.
Το νερό είναι σημαντικό σε πολλές γεωλογικές διεργασίες.
Η δύναμη που ασκεί το νερό έχει ως συνέπεια το φαινόμενο της αποσάθρωσης.
Η χημική αποσάθρωση επιτυγχάνεται κυρίως σε υγρά και θερμά κλίματα. Περιοχές με τέτοιες συνθήκες είναι κατά κύριο λόγο οι τροπικές υγρές και οι εύκρατες*.
Η αποσάθρωση είναι μια χημική διαδικασία με την οποία το νερό πέφτει με τη μορφή σταγόνων πάνω σε ένα πέτρωμα και στη συνέχεια εφόσον είναι εφικτό η κάθε σταγόνα καταστρέφει σιγά σιγά το πέτρωμα και μετά από ένα χρονικό διάστημα μπορούν να σχηματιστούν κενά (έγκοιλα).
Πότε είναι όμως εφικτό;
Είναι εφικτό στα ανάλογα πετρώματα. Δεν μπορούν όλα τα πετρώματα* να διαβρωθούν, μόνο τα ανθρακικά, όπως ασβεστόλιθοι* και μάρμαρα* . Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται καρστική διάβρωση.
Πλέον σε όλες τις περιοχές που παρατηρείται διάλυση πετρωμάτων, αυτά αναφέρονται με τον όρο Karst (Κάρστ)*.
Κάποιες καρστικές περιοχές έχουν έντονο ανάγλυφο και κάποιες άλλες όχι. Τα υπόγεια νερά βοηθούν στη δημιουργία υπόγειων έγκοιλων, με αποτέλεσμα την αποσάθρωση στο εσωτερικό του πετρώματος. Τα εσωτερικά αυτά έγκοιλα διευρύνονται ακόμα περισσότερο με την συνεχή παροχή νερού. Η ζώνη αυτή των εγκοίλων βρίσκεται πολύ κοντά ή κάποιες φορές ταυτίζεται με την επιφάνεια του υδροφόρου ορίζοντα*.
Σε ορισμένες περιπτώσεις η απορροφητική ικανότητα των ασβεστολίθων είναι αρκετά μεγάλη και μπορεί να φτάσει μέχρι και το 80% της συνολικής ποσότητας νερού που προσπίπτει στην επιφάνεια.
Το υπόγειο νερό αναβλύζει στις πλαγιές με τη μορφή πηγών, γνωστές ως καρστικές πηγές.
Το νερό είναι σημαντικό σε πολλές γεωλογικές διεργασίες.
Η δύναμη που ασκεί το νερό έχει ως συνέπεια το φαινόμενο της αποσάθρωσης.
Η χημική αποσάθρωση επιτυγχάνεται κυρίως σε υγρά και θερμά κλίματα. Περιοχές με τέτοιες συνθήκες είναι κατά κύριο λόγο οι τροπικές υγρές και οι εύκρατες*.
Η αποσάθρωση είναι μια χημική διαδικασία με την οποία το νερό πέφτει με τη μορφή σταγόνων πάνω σε ένα πέτρωμα και στη συνέχεια εφόσον είναι εφικτό η κάθε σταγόνα καταστρέφει σιγά σιγά το πέτρωμα και μετά από ένα χρονικό διάστημα μπορούν να σχηματιστούν κενά (έγκοιλα).
Πότε είναι όμως εφικτό;
Είναι εφικτό στα ανάλογα πετρώματα. Δεν μπορούν όλα τα πετρώματα* να διαβρωθούν, μόνο τα ανθρακικά, όπως ασβεστόλιθοι* και μάρμαρα* . Αυτό το φαινόμενο ονομάζεται καρστική διάβρωση.
Πλέον σε όλες τις περιοχές που παρατηρείται διάλυση πετρωμάτων, αυτά αναφέρονται με τον όρο Karst (Κάρστ)*.
Κάποιες καρστικές περιοχές έχουν έντονο ανάγλυφο και κάποιες άλλες όχι. Τα υπόγεια νερά βοηθούν στη δημιουργία υπόγειων έγκοιλων, με αποτέλεσμα την αποσάθρωση στο εσωτερικό του πετρώματος. Τα εσωτερικά αυτά έγκοιλα διευρύνονται ακόμα περισσότερο με την συνεχή παροχή νερού. Η ζώνη αυτή των εγκοίλων βρίσκεται πολύ κοντά ή κάποιες φορές ταυτίζεται με την επιφάνεια του υδροφόρου ορίζοντα*.
Σε ορισμένες περιπτώσεις η απορροφητική ικανότητα των ασβεστολίθων είναι αρκετά μεγάλη και μπορεί να φτάσει μέχρι και το 80% της συνολικής ποσότητας νερού που προσπίπτει στην επιφάνεια.
Το υπόγειο νερό αναβλύζει στις πλαγιές με τη μορφή πηγών, γνωστές ως καρστικές πηγές.
Τα Τέμπη είναι μια περιοχή στην Ελλάδα όπου εμφανίζεται το φαινόμενο της αποσάθρωσης. Στις εικόνες φαίνονται τα μέτρα στήριξής του βράχου αλλά και μια κατολίσθηση*.
Στις επόμενες φωτογραφίες μπορείτε να δείτε την κλίμακα μικρών έγκοιλων λόγω του νερού, όπως επίσης και δακτυλογλυφές, δηλαδή τα μικρά ρεματάκια που σχηματίζει το νερό με την μεταφορά του και οι οποίες έχουν πάχος περίπου ίσο με το πάχος του δακτύλου μας γι' αυτό και έχουν αυτή την ονομασία.
Πως δημιουργείται ένα σπήλαιο;
Το σπήλαιο είναι ένα υπόγειο έγκοιλο μεγάλων διαστάσεων μέσα σε ανθρακικά πετρώματα. Μέσα στα σπήλαια σχηματίζονται χαρακτηριστικοί σχηματισμοί που ονομάζονται σταλακτίτες (κρέμονται από την οροφή) και σταλαγμίτες (ανυψώνονται από το δάπεδο).
Ο σχηματισμός τους οφείλεται στο υπερ κορεσμένο νερό που φτάνει από τις σχισμές στο χώρο του σπηλαίου και το οποίο σε κατάλληλες συνθήκες αποθέτει το ανθρακικό ασβέστιο (CaCO3) δημιουργώντας αυτούς τους ασβεστιτικούς σχηματισμούς. (Κ. Βουβαλίδης 2011)
Επέλεξε την εικόνα για να μεταφερθείς στο διαδραστικό βίντεο! Οδηγίες χρήσης: Για να ξεκινήσετε πατήστε την πράσινη σημαία πάνω δεξιά. Κάθε φορά που σταματάει να μιλάει το μοτίβο θα πατάτε με την σειρά από το 1 μέχρι το 7 στο πληκτρολόγιο σας. Δηλαδή, στην 1η παύση πατάμε το 1, στην 2η το 2 κλπ... Στο ερώτημα που ζητά να πατήσετε Ν ή Ο η επιλογή είναι ελεύθερη όπως και στο ερώτημα που ζητάει να πατήσετε Α ή Β ή C. |